Ağlayan Çocuklar

Kafesli evlerde ağlar çocuklar,
Odalarda akşam olurken henüz,
O zaman Gözümün önünde parlar,
Buruşuk, buruşuk ağlayan bir yüz.

Ne vakit karanlık kaplasa yeri,
Başlar çocukların büyük kederi;
Bakınır, korkuyla dolu gözleri,
Ya artık bir daha olmazsa gündüz?

Gittikçe kesilir derken sedalar,
Gece, bir siyah el gözümü bağlar,
Duyarım, içime sığınmış ağlar,
Bir ufacık çocuk, bir küçük öksüz.


                     - Necip Fazıl Kısakürek